Жалған дүние, сен жолдас қанша күндік,
Арқаң шилі жауырдай баса міндік.
Күліп-ойнап бірге өскен құрбылардың
Көзімізден талайын таса қылдық.
Көрдік талай қадірлі есіктерді,
Жұрт үстінде шашылған несіптерді.
Аяғының білмейміз қаншалығын
Несібені жұртпенен қосып берді.
Өткіздік талай-талай жиындарды,
Оңай көріп өткердік қиындарды.
Өтетұғын жолаушы біз бір мейман,
Өлшеп берген санаулы күні бар-ды.
Дүние сенің ісің қиынсың-ай,
Тарқайтұғын базардай жиынсың-ай.
Аққан судай барады өмір өтіп,
Азайғаны қай жақтан білінсін-ай.
Дүние талай жанды тастайсың-ай,
Түрленіп түлкілікті бастаймын-ай.
Жүрген менен тұрғанды болжал кылсаң,
Жүзден бірден арыға аспайсың-ай.
Дүние сен бір көне сарайсың-ай,
Неше күн ашналыққа жарайсың-ай.
Несібесі таусылған кетіп барар,
Өмірі бар пендеге қарайсың-ай.
Дүние қалатұғын себілсің-ай,
Себілге сен бір әуре көңілсің-ай.
Жарлығы әзір тағдыр жасырынсын,
Соңғы күнді адамзат не білсін-ай.
Дүние опасы жоқ тастандысың,
Тышқандай қып жастандың арыстанды сен.
Бағасы артық қаншама азаматтың,
Бір-бір қылып өткіздің бастаңғысын.
Дүние сен бір кезеп ұрысың-ай,
Намы жоқ ұрлығың құрысын-ай.
Құдайға құл, үмбетпіз Мұхаммедке,
Құданың шүкір қылдық мұнысын-ай.
Дүние, қай адамға орнайсың-ай,
Шыбын жан шырылдаған торғайсың-ай.
Аш қырғи аламын деп қуған күні,
Басынды қай бұтаға қорғайсың-ай.
Қаншама жүріп тұрған ғанибет жан,
Айрыларда бір демдей болмайсың-ай.
