Сәуірдегі бұлыттай,
Қайнап шыққан жиырма бес!
Мол сыбаға дүниеден,
Ойлап шыққан жиырма бес!
Найзағайдың отындай,
Жарқылдаған жиырма бес!
«Мал дүниеге ұстын» деп,
Бас ұрмаған жиырма бес!
Түнде, түгіл, қай жолда,
Кейінгіге алақтап,
Жарастықты жол-жүлде,
Қай жайларға барсада,
Дүние малдан алдына,
Айдап салған жиырма бес!
Атасы өлген жетімдей,
Екі көзі телміріп,
Қызды ауылды қырындап,
Қайта-қайта барғанды
Армандаған жиырма бес!
Шалғы тиген қамыстай,
Сарсылмаған жиырма бес!
Жәннат бақта бестідей,
Мінгі аттай жалтылдап,
Былқылдаған жиырма бес!
Кешке таман жата алмай,
Айтуға және бата алмай,
Үілдеп тұрған асудай,
Сақылдаған жиырма бес!
Әрбір, әрбір заманға,
Жақсы менен жаманға,
Пәрман көрген жиырма бес!
Базарға салған құнандай,
Сыналмаған жиырма бес!
Жалғыз үйдің қызындай,
Ойнап-күлген жиырма бес!
Қызыл тілі сүйреңдеп,
Тақылдаған жиырма бес!
Біреуден кейін біреуге,
Жақындаған жиырма бес!
Күздің күнгі текедей,
Кім көрінсе көзіне,
Бақылдаған жиырма бес!
Садақат күннің тұзындай,
Самарқанның қызындай,
Біреуден кетіп айрылып,
Біреуге келген жиырма бес!
Жиырма бестен кетті енді.
Отыз беске жетті енді,
Үлкен кіші-ағалар,
Қыз-келіншек шамалар,
Жазатыным жақындап,
«Қонысыңа бәрі кет» дейді.
Жазылып жағдай айтса да,
Сөзде мақұл етілді.
Қымбаттқа келген гауһарды,
Мінасып көріп сатты да,
Базарға салды, өтілді.
ЖАЛҒАН ДҮНИЕ
Жалған дүние, сен жолдас қанша күндік,
Арқаң шилі жауырдай баса міндік.
Күліп-ойнап бірге өскен құрбылардың
Көзімізден талайын таса қылдық.
Көрдік талай қадірлі есіктерді,
Жұрт үстінде шашылған несіптерді.
Аяғының білмейміз қаншалығын
Несібені жұртпенен қосып берді.
Өткіздік талай-талай жиындарды,
Оңай көріп өткердік қиындарды.
Өтетұғын жолаушы біз бір мейман,
Өлшеп берген санаулы күні бар-ды.
Дүние сенің ісің қиынсың-ай,
Тарқайтұғын базардай жиынсың-ай.
Аққан судай барады өмір өтіп,
Азайғаны қай жақтан білінсін-ай.
Дүние талай жанды тастайсың-ай,
Түрленіп түлкілікті бастаймын-ай.
Жүрген менен тұрғанды болжал кылсаң,
Жүзден бірден арыға аспайсың-ай.
Дүние сен бір көне сарайсың-ай,
Неше күн ашналыққа жарайсың-ай.
Несібесі таусылған кетіп барар,
Өмірі бар пендеге қарайсың-ай.
Дүние қалатұғын себілсің-ай,
Себілге сен бір әуре көңілсің-ай.
Жарлығы әзір тағдыр жасырынсын,
Соңғы күнді адамзат не білсін-ай.
Дүние опасы жоқ тастандысың,
Тышқандай қып жастандың арыстанды сен.
Бағасы артық қаншама азаматтың,
Бір-бір қылып өткіздің бастаңғысын.
Дүние сен бір кезеп ұрысың-ай,
Намы жоқ ұрлығың құрысын-ай.
Құдайға құл, үмбетпіз Мұхаммедке,
Құданың шүкір қылдық мұнысын-ай.
Дүние, қай адамға орнайсың-ай,
Шыбын жан шырылдаған торғайсың-ай.
Аш қырғи аламын деп қуған күні,
Басынды қай бұтаға қорғайсың-ай.
Қаншама жүріп тұрған ғанибет жан,
Айрыларда бір демдей болмайсың-ай.
